کد مطلب:154115 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:102
سخنرانی امام سجاد در بیرون شهر مدینه
وقتی مردم شهر مدینه نزدیك خیمه های اهل بیت رسیدند امام زین العابدین از خیمه بیرون آمد در حالی كه گریان بود و دستمالی در دست داشت كه اشكهایش را پاك می كرد غلامی از پشت سر صندلی با خود حمل می كرد تا جلو جمعیت رسید صدای مردم به گریه و شیون بلند شد و حضرت را تعزیت و تسلیت می گفتند.
امام روی كرسی قرار گرفت سپس با دست اشاره كرد كه ساكت شوید، خروش مردم فرونشست امام سجاد ضمن ایراد خطبه فرمود: خدا را حمد و سپاس می گویم كه ما را با ابتلاء به مصیبتهای بزرگ در معرض امتحان و آزمایش قرار داد، مصائبی كه در برگیرنده شكست بزرگ در اسلام بود: حسین و افراد اهل بیتش را كشتند و زنان و كودكانش را اسیر كردند و سر بریده اش را شهر به شهر بالای نیزه ها گردانیدند و این مصیبتی است كه مثل و مانند ندارد.
مردم! كدام یك از شما می تواند پس از كشته شدن حسین شاد و خرم باشد و كدام قلبی است كه برای او اندوهگین نباشد، با این كه آسمانهای هفتگانه برای كشته شدنش گریستند و دریاها با امواج و فرشتگان خدا و اهل آسمان همه و همه گریه كردند.
مردم! از شهر خود رانده شدیم و ما را در بیابانها گردانیدند كه گویا اهل تركستان و
كابلیم بدون آن كه جرمی مرتكب شده باشیم یا شكافی در اسلام پدید آورده باشیم.
بخدا سوگند اگر پیغمبر به جای سفارش به نیكی به اینان پیشنهاد جنگ با ما را می داد بیشتر و بدتر از آن چه با ما رفتار كردند انجام نمی دادند، چه مصیبت بزرگ و جانسوز و رنج دهنده ای بود كه به ما رسید، و ما به حساب خدا می گذاریم كه او عزیز است و انتقام گیرنده [1] .
امام روی كرسی قرار گرفت سپس با دست اشاره كرد كه ساكت شوید، خروش مردم فرونشست امام سجاد ضمن ایراد خطبه فرمود: خدا را حمد و سپاس می گویم كه ما را با ابتلاء به مصیبتهای بزرگ در معرض امتحان و آزمایش قرار داد، مصائبی كه در برگیرنده شكست بزرگ در اسلام بود: حسین و افراد اهل بیتش را كشتند و زنان و كودكانش را اسیر كردند و سر بریده اش را شهر به شهر بالای نیزه ها گردانیدند و این مصیبتی است كه مثل و مانند ندارد.
مردم! كدام یك از شما می تواند پس از كشته شدن حسین شاد و خرم باشد و كدام قلبی است كه برای او اندوهگین نباشد، با این كه آسمانهای هفتگانه برای كشته شدنش گریستند و دریاها با امواج و فرشتگان خدا و اهل آسمان همه و همه گریه كردند.
مردم! از شهر خود رانده شدیم و ما را در بیابانها گردانیدند كه گویا اهل تركستان و
كابلیم بدون آن كه جرمی مرتكب شده باشیم یا شكافی در اسلام پدید آورده باشیم.
بخدا سوگند اگر پیغمبر به جای سفارش به نیكی به اینان پیشنهاد جنگ با ما را می داد بیشتر و بدتر از آن چه با ما رفتار كردند انجام نمی دادند، چه مصیبت بزرگ و جانسوز و رنج دهنده ای بود كه به ما رسید، و ما به حساب خدا می گذاریم كه او عزیز است و انتقام گیرنده [1] .
[1] لهوف ص 197 - بحار ج 45 ص 147 - نفس المهموم ص 469 - حياة الحين ج 3 - ص 425.